Pinksterpraat

Pinksteren: ik denk dan terug aan mezelf als kind met korte jurk en paardenstaart, paarse bloemen en zonovergoten weilanden met veel hoog gras. Een paardenstaart had ik vanmorgen ook in de kerk, al was het alleen al omdat het erg warm was in mijn toga, vervaardigd van zware lakenstof en fluweel. Weet niet of ik het volhoud die te dragen tijdens de diensten de rest van de zomer.

De dienst ging er ontspannen aan toe vanmorgen: de kinderen hadden cadeautjes gemaakt voor de kerkgangers. Mooie teksten versierd met mooie plakplaatjes, strikjes én een snoepje erbij.

De bloedsuiker is de laatste dagen weer wat hoger ’s morgens, maar afgesproken met dr Verburg dat ik de basale stand even zo laat, met het oog op onze reis. Mijn gemiddelde bloedsuiker was in de korte tijd dat ik de  insulinepomp gebruik al gedaald – in Hba1c termen van 11 naar 9,5. Tegenwoordig hanteren ze andere cijfers, daar moet ik nog aan wennen. Maar er was nu al verbetering te zien dus, goed.
Bovendien was ik qua gewicht niet aangekomen, wat meestal wel gebeurt met een scherpere instelling. Na onze reis wil ik wel wat kilo’s kwijtraken, want het gaat me in de weg zitten.

Met Nanny Appel (zie 14 mei) lekker in de tuin gewerkt na de dienst.
Daar was ze altijd goed in en gek op. We hebben buxusstekjes met entstof in bakjes op een schaduwrijk plekje op het oude terras geplaatst. Hoop dat ik over een jaar kleine buxusplantjes heb om lege plekken in de tuin mee op te vullen.
Ook hebben we kruiden verpoot in een aquarium en aardbeien- en groenteplantjes in mijn vierkantemeter bak geplaatst. Flink veel water erbij en omdat de zon volop scheen een parasol neergezet. Ik had twee dagen eerder overdag gesproeid en de komkommerplanten hadden verbrandde bladeren. De slakken heb ik niet meer gezien. De zoutkuur was afdoende. Heb inmiddels wel iets vriendelijker slakkenkorrels.
En drie bloembakjes met vlijtige liesjes gevuld. Groeit zo lekker en ziet er gezellig uit bij de achterdeur.

Nanny naar huis gebracht met onze hond Mike die bij haar logeert tijdens onze vakantie. Op de terug weg van Warm Thuis voelde ik me wat wiebelig en zijn Marinus en ik bij Hoorn maar langs de McDrive gereden voor een heerlijk ijsje. Dat was precies wat ik nodig had. Rond 6 uur was de bloedsuiker 7,4. En wat een heerlijk vooruitzicht om morgen een hele dag te hebben om alles voor de reis voor te bereiden, inclusief het lezen van bijbelteksten die te maken hebben met onze bestemmingen. Ik kijk vooral uit naar de tempel van Artemis in Efeze.

De apostel Paulus trad op tegen de aanbidding van Artemis op een van zijn reizen. De zilversmeden van de beroemde Artemis-beeldjes kwamen in opstand, want broodroof dreigde. Men komt bijeen in de ‘arena’ van Efeze en er dreigt een enorme rel te ontstaan. Prachtig beschrijft  Karel Eykman in Woord voor Woord hoe vervolgens een gemeenteambtenaar de gemoederen bedaart  door zijn zeer saaie betoog.
Artemis was een moedergodin. Dat botste uiteraard met het paternalistisch ingestelde christendom. Kijken of we straks nog een beeldje van haar kunnen kopen. Vast wel.

Zo zullen we de tempel niet meer aantreffen, vrees ik.