Website

Vandaag wijzigde mijn vriendin Jeannette Schippers mijn website. Dat was wel nodig, want het leek nog net of er niks veranderd was in mijn leven en ik nog gewoon aan het werk. Aan mijn levensloop heeft ze toegevoegd dat ik in 2013 in de ziektewet zat en sinds begin 2014 afgekeurd ben. Mooie foto erbij, met de stok aan het strand. Klaar . . .
Nee, zei ik: 'Werkzaamheden' kan vervallen en vervangen worden door 'Marinus'.
Jeetje, zei mijn lieve vriendin. Moet-ie dan helemaal weg?
Nee, zeg ik, Marinus niet, maar werkzaamheden wel, want ik heb ze niet meer.

Zij schrok ervan. Ik eigenlijk ook wel, heel even. Natuurlijk realiseer ik me nu al geruime tijd dat ik geen werkzaamheden meer verricht ten behoeve van een instelling, een instantie, een zakelijk verband, etc. En in mijn levensloop staan al mijn wapenfeiten voldoende vermeld. Er hoeft niets meer aan toegevoegd te worden. Dus hop: weg ermee.
En voor Marinus had ik een leuke tekst gemaakt over wat hij allemaal kan/ zou kunnen. Genoeg werk te doen, maar nu door hem.

Iemand mailde mij afgelopen week: Je gaat afscheid nemen, ben je er blij mee of word je er weemoedig van. Ik schreef terug: beide. Het afscheid nemen treft meerdere gevoelslagen tegelijk. Het geeft rust omdat ik niet meer hoef te werken. Aan de andere kant onrust omdat ik mijn tijd opnieuw moet in gaan vullen en waarmee dan? Er is ook weemoed om de voorbije jaren met leuke en ook verdrietige voorvallen. En er is een spannende sensatie: benieuwd wat de komende tijd zal brengen? In ieder geval ben ik dankbaar dat ik genoeg tijd en rust heb om de suiker in de gaten te houden en dat is nodig ook, want het fluctueert nog vaak flink. In september mag ik meedoen met een groep die gaat experimenteren met continue glucosemeting, de (hopelijke) voorloper van de closeloop - dat wil zeggen dat op den duur een apparaat de werking van de alvleesklier over kan nemen zonder inmenging van de patient zelf. Dat zou het mooiste zijn.

Doet me ineens denken aan een prachtig gedicht van Remco Campert.

Geen gemaar

Het grootste, het mooiste
is natuurlijk
dat je je een opvatting weet eigen te maken
een geloof, een wandelstok
een idee van alles en nog wat
een overtuiging goddomme
principes, linealen
die op de schoorsteenmantel niet
kromtrekken, een vlag
die in de wind niet scheurt
niet nat wordt in de regen,
zekerheden, pensioen
rente en op de Bank van Engeland
een zak vol geld,
doorzicht en inzicht, kunst-
verlichting, vertrouwen
in de wijsheid op de grafsteen,
elke film een happy ending, hoop
op de veilige thuisvaart
je spiering een kabeljauw
en aan de haven huilend
moeder de vrouw

Natúúrlijk is dat
het grootste, het mooiste

en geen gemaar

Remco Campert

De website is inmiddels van het web gehaald.