Afgelopen week waren Marinus en ik in Denemarken. We verbleven in een vakantie-huisje van de buren van zus Wendelmoet in Torrenso, met streepjes door de o. Ons logeerhuisje had een uitzicht op het Kattegat, maar van de zee en het strand hebben we niet veel gezien.
We waren er om twee redenen. Om er zelf even uit te zijn en om mijn zus Wendelmoet en zwager Lars te assisteren bij wat klusjes in en rond huis. Niet dat ik zoveel kon of kan, maar ook kleine klusjes helpen. Mijn bijdrage bestond voornamelijk uit de was verzorgen en eten koken. Iedere middag na de lunch deden we met z'n 3en een dutje: Wendelmoet op de bank en Marinus en ik op achteruitklapbare stoelen.
Mijn grootste bijdrage bestond uit het inruimen van de babykleertjes in de nieuwe ladenkastjes (en 40 van de 100 luiers die Wendelmoet aangeschaft had!) en het samen met Marinus in elkaar zetten van een Ikea ledikantje, dat normale mensen een kwartier kost, maar ons natuurlijk een uur. Ook bedacht ik in het begin van de week dat het toch echt wel tijd werd voor het klaarzetten van de tas voor de komende ziekenhuisopname van Wendelmoet. Zelf vond ze dat zo definitief en ze had nog vele spullen tot het laatst nodig, zei ze, zoals toiletspullen en medicijnen. Maar ik was onverbiddelijk. Mijn idee was/is dat je al die dingen best extra/dubbel in huis kan hebben, want je maakt ze op den duur toch op. Zo hadden we dinsdag haar tas klaar en ook die van de kleintjes. Dat bleek later een gouden greep.
Marinus pakte ondertussen flink aan, met bijvoorbeeld het lappen van de dubbele ramen rondom:
Op zaterdag assisteerde hij Lars bij het verplaatsen van zaken en rommel wegbrengen naar grof vuil en heeft hij de vloerkleden met een speciale stofzuiger gereinigd.
Het werd prachtig weer en Wendelmoet waagde het zelfs om lekker buiten haar thee op te drinken:
Zo rommelden we op ons gemak door de week heen. Iedere ochtend reden we vanuit Torrenso (met die twee streepjes door de o) door Kattendrup en stopten bij de plaatselijke bakker waar we én een gesneden toeristen-brood haalden én iets lekkers bij de koffie voor Wendelmoet en onszelf natuurlijk. Ondertussen maakten we de troonswisseling in Nederland mee met Deens commentaar.
Vrijdag stond een echo gepland in het ziekenhuis en daar mocht ik bij zijn. Het was ontroerend om de kleintjes zo levensecht op scherm te zien!
Er werd geconstateerd dat de baarmoedermond te kort was - ze moest nu echt helemaal plat en ze gingen haar opnemen. Dat was heel erg schrikken.
Lars bracht mij naar huis en keerde terug met de tas. Toch een goeie ingeving dus!
Marinus en ik gingen na het avondeten bij Wendelmoet langs in het ziekenhuis.
Inmiddels had Wendelmoet een pijnlijke cortico-steroiden-injectie gehad voor de longrijping van de kleintjes. Als neveneffect kan dat een stijging van de bloedsuiker tot gevolg hebben. Dat had het ook. Met slechts een bloedsuikerwaarde van 8,2 werd er al ingegrepen met insuline. Ik zag de verpleegkundige aankomen met een grote spuit en schrok ervan. "Hoeveel gaat ze je geven?" vroeg ik bezwaard. Gelukkig slechts 2 eenheden. Pffff. Maar de Deense verpleegkundige was niet zo ingeleid in de materie van insulinepennen. Ze had gedacht dat bij het draaien naar de gewenste hoeveelheid eenheden de naald vanzelf naar buiten zou komen. Nu ze wist dat ik een 'diabetiker' was werd er aanspraak gemaakt op mijn expertise. Even het dopje eraf en klaar! Toch wel handig, zo'n diabetische zuster in bereik. Het was een vreemde ervaring om mijn zus voor het eerst in haar leven insuline toegediend te zien krijgen. Het was niet zo pijnlijk als de intramusculaire injectie met cortico-steroiden! Ze heeft nog 3 shots nodig gehad, toen waren de kleintjes klaar voor eventuele geboorte.
Gelukkig mocht Wendelmoet vandaag alweer naar huis. Ze woont op 10 minuten afstand van het ziekenhuis. Nu de kleintjes rijp zijn voor geboorte is de kans dat het mis gaat minder, maar spannend blijft het natuurlijk tot het einde toe. Week 33 gaan 'we' in !
Jeetje, wat ben ik slank vergeleken bij mijn zuster ;-) !
PS Overigens waren mijn bloedsuikers in Denemarken ongekend mooi: allemaal - de hele week door dus - tussen de 5 en 7.
