never ending happening

Morgen een speciale dienst in de Purmerkerk met het verhaal van de bruiloft in Kana.
Ik heb 14 bruidsparen uitgenodigd waarvan ik ooit het huwelijk inzegende.
Omdat ik vrij laat was met die uitnodiging, komen er slechts vier, maar toch: ze komen!
En ook komen bewoners van de Prinsenstichting, Odion en Zodiak.
Het zal gaan over de wonderbaarlijke verandering van water in wijn, het eerste optreden van Jezus.
Met de bedoeling een feest te redden, mensen blij te maken.
Een goede start van Zijn werkzame leven dat zo totaal in het tegendeel eindigde.

Afgelopen week was er een zeer lastige kwestie in mijn werkzame leven.
Ik voelde me zo onmachtig. Toen ik me ook fysiek steeds naarder ging voelen, bleek ik een bloeddruk van 200 over 100 te hebben.
Dat deed geen goed aan het toch al lijden onder de kou (verschrikkelijke pijn aan voeten en handen).
Gelukkig is de druk even van de ketel genomen door mijn collega.
Maar de onrust is niet zomaar voorbij.

Via een webwinkel kreeg ik een cd thuis gestuurd. Prachtige muziek van Bill Fay.
Nooit van gehoord?
Kan kloppen.
Deze man heeft eind jaren 60 prachtige muziek opgenomen, maar wilde geen aandacht en glamour. Hij trok zich terug.
Ging straten vegen en vloeren dweilen in gebouwen.
Hij beschouwt de mensheid vanuit die positie en blijft - ondanks alles - ontroerd door wat het bestaan hem laat zien. The never ending happening.
Niet ontroerd door wat mensen als gedrag tonen: afhankelijk van apparaten, gestresst in hun dagelijks leven. Wel door het leven zelf, dat een enorme kracht uitstraalt. Dus heeft hij in 2010 weer muziek opgenomen, waaronder de CD Life is people, waaruit onderstaand nummer:

The never ending happening
Of what's to be and what has been
Just to be a part of it
Is astonishing to me

The never ending happening
Of waves crashing against the cliffs
The falling seed the wind carries

The never ending happening
Souls arriving constantly                    zo'n mooi beeld: zielen die telkens aankomen
From the shores of eternity                 vanuit de eeuwigheid opnieuw beginnen
Birds and bees and butterflies
Parade before my eyes                        onschuldige wezens paraderen voor je ogen

The never ending happening
Of the four winds changing direction 
Nightfall stars sun rise again               het ritme van de natuur
Birdsong before the day begins           's morgens vroeg de vogels als wekker

For some it's like tight-rope walkin    het beeld van een koorddanser
Blindfolded and shaking                     geblinddoekt - trillend
On either side fear and pain                met aan beide zijden: angst en pijn
For some it's like tight-rope walking  en weer die koorddanser

The never ending happening
Of war evermore and sore famine      oorlog voor altijd en honger die niet stopt
Yearning for the day to be                  reikhalzend uitzien naar de dag
When god will roll his stone away     dat God deze steen (van dit bestaan) wegrolt

The never ending happening
Of what 's to be and what has been    staan in de traditie van wat was en zal zijn
Just to be a part of it                           alleen al deel uitmaken van het leven
Is astonishing to me                           is zo verwonderlijk voor  mij


Ja, en met een zo indringende stem zingt hij dat, dat je moet huilen.
Huilen om alle spelletjes die mensen spelen (games people play), de valsheid van dit bestaan,
onoprechtheid of gewoon slechtheid.

Never ending happening. Prachtig! Luister maar.

http://www.youtube.com/watch?v=4d_MATccsMQ

Silence is golden

"Op de stilste plek op aarde blijkt dat stilte niet bestaat. In de geluiddichte 'dode kamer' in Minnesota hoor je je hartslag, het gegorgel van je ingewanden, het bloed dat door je aderen stroomt... Gekmakend.
Volgens het Guinness Book of Records is het de stilste plek op aarde. In deze rumoerige tijden moet dat velen paradijselijk in de oren klinken, maar dat is het niet. Geen mens houdt het lang vol in de zogeheten 'dode kamer' van de universiteit van Minnesota, het record staat op drie kwartier."

Dit lees ik vanmorgen op de site van Trouw, in het kader van de maand van de spiritualiteit die aanstaande vrijdag begint. Ooit had het Evoluon in Eindhoven (een educatief technologie museum van Philips) ook een plekje waar het stil was. Als je daar even bleef, hoorde je inderdaad vooral het lawaai van je eigen lichaam.
Ooit vertelde iemand mij dat hij al mediterend erachter kwam een zware toon in zijn hoofd te hebben. Die kreeg hij door meditatie eruit.
Sinds mijn hersenschudding zit er ook een suis in mijn hoofd. Moet ik toch weer (meer) gaan mediteren. En dat kan, want aanstaande vrijdag (11 januari) begint de maand van de spiritualiteit met een stilte-meditatie op het Museumplein in Amsterdam. http://www.maandvandespiritualiteit.nl/
Ondertussen gaat het met mijn bloedsuikers goed vandaag: allemaal beneden de 10! Heb gisteravond een weekmenu uitgedacht en hoop zo de boel in het gareel te houden. Als ik met ietsje meer tijd ietsje betere bloedsuikers kan halen, dan is dat prachtig. Nu nog meer bewegen in het nieuwe jaar. Dat valt niet echt mee. Vandaag was de gevoelstemperatuur buiten laag en dat voelen mijn voeten meteen: pijn!

Stilte is goud waard. Daar zongen de Tremeloes ook over in 1967, maar als je goed luistert naar de tekst bedoelen ze in feite het tegenovergestelde. Als het nodig is om je stem te verheffen omdat iemand anders onrecht aangedaan wordt . . . .   Het moet dus niet te stil worden op de wereld.

The Tremeloes uit 1967: Silence is golden
http://www.youtube.com/watch?v=pyj2qL-bQ4E