Blinded by the light

Het was een bijzondere dag in meerdere opzichten. Geen enkele keer kwam de bloeduiker boven de 10, behalve zojuist, vlak voor de nacht 10,8! Mooi met reserve de nacht in, daar hou ik wel van.

Mooie dingen vandaag meegemaakt. Vanmorgen een goeie start met Ellen, mijn Mensendieck-therapeute. Die voelt nu al verschil met de spierspanning in mijn kuiten sinds de insulinepomptherapie.

Daarna naar de werkgemeenschap voor predikanten, waar ik het interview van Marten Toonder voorlas (zie gisteren). We hadden een mooie discussie over euthanasie met verrassende standpunten en goede ideeën van iedereen. Het was wel duidelijk dat ik groot voorstander ben van eigen wilsbeschikking en autonomie op het gebied van sterven. Ik heb zoveel leed door uitstel van het mogen sterven meegemaakt. Mijn devies is: ruim baan voor de dood. En de enige die beslist is degene die gaat en wil sterven.

Daarna werd ik naar huis gebracht door collega Hans en ging snel weer op pad met dochter Renske naar Amstelveen om wat te shoppen voordat ik naar de oogarts moest. Dat ging prima. Renske heeft goed gereden. Ik had een afspraak om 14.50 in het Kennemerkergasthuis met mijn bijzonder goede oogdokter Desirée van der Fetlz. We waren pas om 18.30 thuis.

Het licht in de ogen deed me weer net zo zeer als in 1992 toen het helemaal mis dreigde te gaan met mijn ogen rondom en na de geboorte van Renske. Gelukkig was nu alles goed.
Geen onregelmatigheden, geen onrust. Ik moet in september weer een contrast-vloeistof-foto laten maken om in de diepte te kijken  of alles oké is. Omdat mijn bloedsuikers nu lager zijn dan voorheen was het afwachten hoe de vaten in de ogen daarop zouden reageren. Ooit ben ik vlak voor Kerst in 1984 terecht gekomen in het Ooglijdersgasthuis in Utrecht met hele rare oogklachten. Het leek net of ik in een fototoestel keek waarvan de lens niet scherp te stellen was. Grote paniek in dat Ooglijdersgasthuis, tot ik mijn internist later aan de telefoon kreeg die meldde dat verbeteringen van de diabetes-instelling tijdelijk tot meer klachten kunnen leiden.

Na het gedruppel in de ogen – waarbij de pupillen vergroten en het licht scherper naar binnen valt - was het fijn dat Renske auto reed. Voor Desirée was het mooi om te zien dat de dochter die ooit in een kinderwagen de laserbehandelingen van moeder bijgewoond had, nu in staat was diezelfde moeder weer naar huis te vervoeren. Manfred Mann zong lang geleden: Blinded by the light. Op de terugweg had Rens een cd-tje met Bruce Springsteen die hetzelfde nummer zong. Ai – blinded by the light.
Verlichting is de opdracht van het  boeddhisme. Als je last hebt van de ogen is verlichting geen pretje

Bij thuiskomst was het eten klaar dankzij Marinus. En Jannes hielp met afwassen….. ’s Avonds kwamen drie catechisanten de andere helft bekijken van de film Kruistocht in spijkerbroek. Dat was mooi. Nog even doorgepraat over tijdreizen. Tuurlijk kan dat niet, maar de fantasie is leuk. En omdat mijn pupillen inmiddels weer tot normale proporties teruggekeerd waren, kon ik twee van de drie heren mooi naar huis rijden.

Kijk en zo zagen mijn ogen eruit in februari 1989 vlak voor de ellende begon - net een planeet.
Ik denk weleens: de aarde heeft een serie vormen die op allerlei vlakken terugkomen.