Nadat ze me gedruppeld had, zei ik: ‘Ben blij dat ik geen make up gebruik, hoewel het me wel goed staat. Als ik weleens mijn ogen opmaak, zeggen ze: Wat zie je er goed uit.’
‘Ja,” zei ze, ‘als ik geen make up gebruik vragen ze of ik ziek ben of zo?’
We lachten samen.
Wie is mijn behandelaar was de vraag. Ik was stil en keek haar even aan.
‘Dat ben ik zelf,’ zei ik, ‘want er is geen behandelaar 24 uur per dag beschikbaar om mij te adviseren. En mijn diabetes duurt 24 uur per dag.’
‘Ik moet kiezen tussen huisarts en internist,’ zei ze.
Ze
had natuurlijk moeten weten dat voor diabeten type 1 de huisarts altijd doorverwijst
naar de internist, maar ik hield me in.
‘Staat
er geen diabetesverpleegkundige bij?’ vroeg ik. Want die zijn vaak meer
toegankelijk dan een internist, hoewel ik sinds enige tijd een hele goeie
internist heb. ‘Nee, die stond er niet bij,’ zei ze.
‘Maar
wie vertelt mij om 11 uur ’s avonds wat ik moet doen met een bloedsuiker van 28?’
vraag ik haar. ‘Dat ben ik toch echt zelf.’
Ik
vertelde haar een grappige anekdote uit 2000. Ik was met mijn dochter Renske op
stap door Canada. Op zeker moment zaten we in een hotel met zwembad en bubbelbad.
Er stond bij dat bubbelbad een enorm bord met veel waarschuwende teksten voor
mensen met diverse aandoeningen, waaronder – uiteraard – diabetes. Kort
samengevat kwam het erop neer dat je niet zomaar dat bubbelbad in kon voor je
contact had opgenomen met je behandelend arts. Daar sta je dan in Canada,
tijdsverschil 6 uur met Nederland en het was 7 uur ’s avonds, dus 1 uur ’s
nachts in Nederland.
Als
ik hem had geraadpleegd, stel dat ik zijn privé nummer had gehad, dan had mijn
internist dat niet leuk gevonden. Dus besloot ik zelf het bubbelbad in te gaan.
Sinds
mijn 17e ben ik mijn eigen behandelaar. Zelfregulatie heet dat. En
natuurlijk ben ik daarin ingeleid en opgeleid door vele internisten en
diabetesverpleegkundigen sinds 18 januari 1971. Maar toch, eindverantwoordelijke ben ik. En ga
ik dood omdat ik iets verkeerd doe, dan is dat mijn eigen fout. Ik hoop
tenminste niet dat het in Europa zo erg wordt als in Amerika. ‘Anything you say
(advise or do) can and will be used against you (in evidence).’ Dat werkt
verlammend in een samenleving.
Eerlijkheid
gebiedt me te vertellen dat het bubbelbad-avontuur niet helemaal perfect
afliep. Ik had twee (!) sessies in dat bad gezeten en kon me maar ternauwernood
terug naar onze motelkamer slepen.
Maar
mijn dochter had enorme last van het vele chloor in het zwembad en hele zere
ogen. Ik heb haar behandeld met komkommer.
Had
ik daarvoor ook een behandelaar moeten bellen? Of kan ik alsnog de kosten voor
komkommer declareren?
