Vanmiddag zijn Marinus en ik teruggekomen uit Turkije na een 9 daagse rondtrip langs plaatsen die te maken hebben met Johannes (Openbaringen o.a.) en de apostel Paulus.
Afgelopen zondag ging ik - in een prachtig Spa-wellness hotel - aan het eind van de middag onderuit bij het zwembad en was 5-10 minuten buiten bewustzijn. Daarna naar een lokaal ziekenhuis waar zelfs de artsen geen Engels spraken. Dankzij Drietour werden we bijgestaan door een Turkse gids die ook vloeiend Nederlands sprak en de hele avond bij ons bleef. Ik gaf tweemaal over (liggend), twee infusen geprikt, MRI-scan gemaakt (gelukkig had ik de insulinepomp af, want die kan daar niet tegen). Er was geen aantoonbare schade, maar ik kreeg toch het advies om in het ziekenhuis te blijven - hetgeen ik niet wilde - en vervolgens 3 uur lang papierwerk en flink dokken plus uiteindelijk nog een uur bij de politie om aan te geven dat we niemand aansprakelijk wilden stellen. Frappant de vraag voor het politiedossier: wie zijn je vader en je moeder. Alleen de voornamen waren voldoende. Dat geeft aan hoe er gedacht en gevoeld wordt in Turkije: de familie is zo belangrijk!
Ik moet het komende dagen even heel kalm aan doen, want ik heb toch een flinke smak gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten