Onbegrijpelijk 2

Nou ja, onbegrijpelijk was het niet helemaal gisteren als ik er nog eens goed over nadenk. Nadat ik de spuitplek had verwisseld, duurde het alleen zo lang voordat de bloedsuiker weer ging dalen, dus heb ik iets te flink ingegrepen, met als gevolg: een hypo in de avond.
Maar dat flinke ingrijpen komt omdat hoge bloedsuikers meteen pijnlijk voelbaar zijn aan handen en voeten en de daling zo langzaam gaat . . .
Soms lijkt het alsof het lichaam de insuline niet accepteert.
Zo lijkt het.

Enige tijd geleden verkondigde ik nog dat sinds ik de sensor heb mij duidelijk is geworden dat het managen van diabetes een kwestie is van strak rekenen.
Maar toch is daar niet alles mee gezegd. Toch zijn er nog vele factoren die een evenwichtige instelling verstoren, afgezien van  voeding, darmwerking en beweging zijn dat bijvoorbeeld hormoonschommelingen, infecties, stress, weersomstandigheden, slaaptekort, etc.
Diabetes is een stofwisselingsziekte en die stofwisseling wordt door vele factoren beinvloed.

24 uur per dag opletten valt niet mee, maar toch ben ik blij met de pomp en met de sensor. Zo kan ik dankzij de sensor zien dat mijn bloedsuiker nu 7,2 is. Prima score zo vlak voor het eten.
En dat eten wordt: saucijsjes, purée van aardappel en selderijknol met rode kool.

Onbegrijpelijk

Een tijdlang was de uitdrukking 'onbegrijpelijk' onderdeel van een reclame-slogan voor het snoepgoed van Haribo: onbegrijpelijk Haribo.
Toe maar en dan maak ik er alweer reclame voor ;-) Maar ja, mijn kinderen hebben jarenlang met plezier het spul gegeten, totdat de tandarts het verbood vanwege de gaatjes van zoon Jannes, arm kind.
Maar onbegrijpelijk hoort wat mij betreft ook onlosmakelijk bij de ziekte diabetes. Had ik vanmorgen tot en met de lunch nog prachtige bloedsuikers, allemaal zo rond de 5-6, was het na de lunch ineens afgelopen. Er ging zich een stijgende lijn vertonen naar de 16,9, ondanks om het uur bijspuiten.
Zojuist heb ik de spuitplek voor de pomp verwisseld - het naaldje zat niet dubbel, zoals ik had verwacht, maar er kwam wel wat bloed uit. En nu maar hopen dat de daling door blijft zetten.
Ik word er zo moe van, letterlijk en figuurlijk.
Komt nog bij dat zodra de bloedsuikers boven de 12 komen de pijnklachten van handen en voeten enorm toenemen.
Misschien wordt het tijd ook alarmen in te stellen voor stijgende bloedsuikers.
En nu is de bloedsuiker bij de 14,7 hehe eindelijk zakkend.

18 januari 2015

Vannacht 5.48 uur. Wakker geworden in het nieuwe huis met een fikse hypo. Ik was al een beetje wakker door het krabbelen van kat Tommy aan de deur. De katten hebben moeite met wennen aan het wonen in een flat en met name Tommy.
Er toch maar uit en een lekker bakkie thee met een beschuitje genomen.

Vandaag een memorabele dag.
In 1971 werd op deze dag diabetes bij mij gediagnostiseerd  door de schoolarts.
Ik zie nog hoe verbijsterd die man keek toen het wijzertje van de urinemeter begon te trillen en verschuiven. En omdat hij zo schrok, dacht ik: ik ga zeker dood.

Dood ben ik (nog) niet, maar wel heb ik flink last van de complicaties van de diabetes. Afgelopen weken nog meer dan anders. Met name van de handen die telkens gaan 'slapen' en vervolgens heel veel pijn doen. Heb er last van bij het typen en vaak word ik er 's nachts ook wakker van.
Dankzij de sensor gaat het wel beter met de bloedsuikerinstelling, maar het blijft toch schommelen.

Gisteravond wilde de suiker niet omlaag, ondanks telkens kleine insuline toedieningen. Het lijkt dan of de insuline door 'het systeem' niet opgenomen wordt totdat dat midden in de nacht wél gebeurt en doorslaat naar de andere kant.
Het evenwicht dat je zo nu en dan bereikt is telkens fragiel. Om 6.05 uur keek ik op de pomp: bloedsuiker 11,8. Zo snel schuift het van 3.1 naar 11,8. Bolus van 0,7 en m'n bedje in gegaan.

Zojuist na uitslapen (tot 11.30 uur notabene!) wakker met hypo nummer 2: bloedsuiker 2 ook.
Maar dit is een beetje eigen schuld, want voordat ik vannacht weer ging slapen, bedacht ik dat ik zóveel scheppen suiker in de beker thee had gedaan en de beschuit niet had verrekend met insuline, dus dat alsnog gedaan via de bolus wizard en hoppa 1,8 eenheden insuline erbij . . . en dan uitslapen zonder weer te ontbijten . . . tja . . .

De basaal had ik gisteren iets té heftig veranderd, dus zojuist de meeste standen weer gereset, behalve de avondstand die voor alle ellende van de afgelopen uren heeft gezorgd. En nu maar kijken hoe het vandaag zal gaan. Vanavond eten we, gezellig met Jannes, een maaltijd van pasta met sperziebonen, pastasaus, braadworst en Dupuis linzen - had er nog nooit van gehoord. Ben zeer benieuwd!

18 januari 1971 - 18 januari 2015: het 45e diabetesjaar in.

Het recept met de Dupuis linzen:
http://www.ah.nl/allerhande/recept/R-R1185224/pasta-met-linzen-en-worstjes