God put a smile upon my face

Vanmorgen vroeg uit de veren voor een nuchtere bloedmeting en verse urine-donatie. Om twee over acht op de afname-poli zat het daar al stampvol. Om kwart voor negen vroeg de dame aan de balie me of ik wel nuchter was. Stel je voor dat het niet zo was (en ik twijfelde daar inderdaad gisteravond over), dan had ik drie kwartier voor niks zitten wachten. Ondertussen vermaakte ik me met tijdschriften over woninginrichting. Negen uur was ik aan de beurt. Ik zag op de lijst van de bloedafname ook coeliakie staan. Het is niet te hopen dat ik glutenvrij moet eten, maar als het helpt voor de buikklachten dan moet het maar. Daarna als een speer naar huis voor crueslie en koffie. Noppes gebeld om wat spullen op te halen - dat doen ze morgen. Om tien uur kwamen er mensen voor een gesprek, dat erg prettig verliep. En met de laatste bloedsuiker een overzicht gestuurd aan Belinda waar ik vanmiddag een afspraak mee heb.
Rond één uur even snel boodschappen. Jannes sjouwde daarna de meubels die wegkunnen van etage 2 naar BG en garage voor Noppes morgen.
's Middags verschillende klussen voor de kerk, nog een pastoraal gesprek. Daarnaast ook 'even' de achteringang schoongepoetst en lekker opgefrist met de tuinslang. Het oude naambordje eraf, want dat werd zo lelijk. Nieuw naambordje gezaagd, en meteen maar een groter plankje voor boven de wastafel in de badkamer. Dilemma: moet Renske  nu wel of niet op dat naambordje? Ik vind voorlopig van wel. Het is zeer de vraag of ze per 1 maart een andere kamer vindt in Amsterdam, hoewel ik het wel hoop voor haar.
Om kwart over drie kwam ik buiten adem de diabetespoli ophollen, streek neer op een stoel tussen behoorlijk wat wachtenden en kon direct weer opstaan en mee met Belinda, mijn diabetes verpleegkundige. Zij had een heerlijke vakantie in Scandinavië gehad, al was het soms zo koud in de tent dat uit haar kinderen condens-wolken ontsnapten. Arme kinderen!
Omdat er iemand niet was gekomen, was er alle tijd om de bloedsuikerwaarden uitgebreid door te nemen en daar leerde ik weer heel veel van.
We hadden de vorige keer een rekenfout gemaakt wat betreft het aantal eenheden die ik in de ochtend nodig heb. Niet per 3 KH 1 eenheid, maar per 10 KH. En met de aanwijzingen van Verburg kwamen we op 1 E per 7-8 KH bij de middag (om de middag-hypo's tegen te gaan) en 1 E per 6 KH in de avond. Een goede richtlijn is om 2 uur na de maaltijd te checken of dit aanslaat. Is dat niet zo, dan moet er meer of minder gebolust worden. Is het wel zo en gaat het daarna mis, dan is er sprake van een verkeerde basale instelling.
Wel werd mij ook door Belinda een hart onder de riem gestoken dat mijn bloedsuikers zo'n gelijkmatig patroon vertonen. Mijn Hba1c van 76 (9,1) vond ze prachtig, al gaan we de volgende keer voor de linkerkant onder van haar tabel en dat is 63 (7,9). Dat is brons. Vandaaruit, zo hebben we afgesproken, gaan we voor goud.
En dan tovert God echt een glimlach op mijn gezicht. De titel is van Coldplay, de tekst van het lied laat ik voor wat het is. Te naargeestig, terwijl ik me juist beter voel door de scherpere instelling.
Nu alleen nog wat afvallen . . .