Vandaag had ik een bijzondere bijeenkomst bij een echtpaar uit de kerk. Voor haar 65e verjaardag hadden de kinderen bedacht een mooi fotoboek samen te stellen met herinneringen van velen. Marinus en ik waren daarvoor in een omhelzingspose bij de Purmerkerk vereeuwigd (zie 2 mei), aangezien het stel ooit in en rond de kerk verkering had gekregen.
Met nog een paar dames was ik uitgenodigd het fotoboek in te kijken en een uitgebreide koffietafel mee te maken. Dat was niet zomaar een kopje koffie met en een kopje soep met broodje.
Vele heerlijkheden passeerden de revue. Een koffie-plateau met koffie en een schaaltje slagroom, geserveerd met een gebakje en koffielikeur (die ik beide afgeslagen heb, vanwege de zoetigheid). Daarna prosecco met een aarbei en een stokje met frambozen en een amuse met vis. Dat werd gevolgd door een fruitschaaltje. Toen was het tijd voor de lunch en zaten we aan tafel met een glas heerlijke koninginnesoep en smakelijk belegde pistoletjes. Het was alsof je in een sterrenrestaurant zat. En ondertussen werden er mooie verhalen uitgewisseld over mensen uit de Purmer en allerlei medemenselijke situaties.
Gisteren en vandaag houd ik mijn bloedsuikers weer goed in de gaten, ook in verband met een komend onderzoek, waarover later meer. Gisteren en vandaag waren de suikers nogal aan het schommelen, maar ik weet nu waar ik op moet letten.
Zoals ik - volgens mijn internist Verburg - gevoelig ben voor insuline, zo sterk ben ik dat ook voor suikers. Ik moet het gewoon niet of in ieder geval zo min mogelijk gebruiken. Dus geen gebakjes, geen likeur en geen honing. Voor we aan tafel gingen was de bloeduiker 7,5. Naderhand om 15.00 uur was het 16,9. Ik had het gebakje en de likeur wel afgeslagen, maar op één van de broodjes zat honing.
Gisteren, toen het ook schommelde, had ik zelf wat snoep gegeten. Bij de koffie 's avonds neem ik wel eens een mini-koereepje. Ik moet dat gewoon niet meer doen dus. Zo naturel mogelijk eten. En ik hou ook meer van hartig, dus het is geen straf. (Al was dat pistoletje met brie, honing, appel en walnoot wel errug lekker!).
Vanavond geen koereepje en een bloedsuiker van 6,6 om 22.00 uur. Dat is het betere werk.
In 1972 zong Linsey de Paul in 1972 over het verlangen naar suiker. Lange tijd was dat een favoriet liedje als ik weer eens een hypo had - en hoeveel zal ik er inmiddels al niet gehad hebben - ?
Maar dus geen baby baby sugar me voor mij.
http://www.youtube.com/watch?v=k0ADlr_fo98
Met de zeer diepzinnige (of vast wel dubbelzinnige) tekst:
But nothing more or less will do
Just me and you
Honey sweet and harmony
Will melt away the bitter memory
It's gotta be
Save me, save me
Baby, baby sugar me
Geen opmerkingen:
Een reactie posten