De film was gebaseerd op 'Hart van Inkt', een boek van Cornelia Funke, deel één van een trilogie die in 2003 verscheen. Het gaat over een man die door hardop verhalen te vertellen mensen uit die verhalen tot leven kan brengen. Allemaal prachtig, bijvoorbeeld als je schatten tevoorschijn kunt toveren om van je schulden af te komen, maar de schurken die hij tot leven brengt, veroorzaken nogal wat ellende.
Een paar jaar geleden was ik bezig met het project Verhalenverteller van V-link. Bij de openingsmiddag vroegen we iedereen te vertellen welk boek de meeste indruk maakte in de jeugd. Eén van de deelnemers vertelde over 'Hart van inkt'. Ik heb het onmiddellijk aangeschaft en gelezen en ook Jannes, mijn zoon was er meteen weg van. En nu heb ik dus de verfilming uit 2008 gezien.
Het maakte me duidelijk dat ik niet voor niets graag kinderverhalen lees en vertel. De fantasie is zo heerlijk. Na een maand verplichte rust heb ik het idee dat er nodig weer wat uit mijn handen moet komen. Misschien wel nieuwe verhalen.
Het boek dat in mijn jeugd de meeste indruk maakte was 'Dokter Veelstekels wonderspiegel'. Daarin gaat het over grote angst voor het kwaad en de bijna onmogelijkheid om daartegen te vechten. Een thema dat in alle toonaarden terugkeert en blijft boeien.
Zoals Helen Mirren, speelster in Hart van Inkt, zo mooi zegt: Ik heb er zo'n hekel aan dat mensen aan het einde van het verhaal zich opgelucht en huilend in elkaars armen werpen en het vervolgens uiteraard doet. Want zo willen we dat fantasie werkt. Ten goede.
(Hoe het met mijn bloedsuikers gaat? Iemand zei vandaag dat ze 10,4 een hoog bloedsuiker vond. Die iemand heb ik kunnen overtuigen dat het zeker beter is dan de 19,6 waar ik een patent op leek te hebben gedurende lange tijd. Ik mag dus nog steeds niet mopperen over de resultaten van de insulinepomp en ik. Maar natuurlijk fantaseer ik dat ik ooit een normoglycaemie zal bereiken met een constante van 7,0)
De hoofdrolspelers: Brendan Freser met zijn dochter Meg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten