maandag 16 juli 2012

Rutger Kopland

Rutger Kopland, wat heeft dat met diabetes te maken? Niets, maar wel met mij als persoon. Bij aankoop van de eerste bundel (Het orgeltje van yesterday) was ik meteen verkocht. Inmiddels heb ik 15 bundels van hem. Bij andere schrijvers spreek je over een half metertje in je kast, maar zijn bundels zijn dun. Ik kom tot 10 centimeter.
Natuurlijk is 'jonge sla' leuk. Ik ga ze vandaag nog planten, want de aardbeien lagen alleen maar te rotten in mijn bak. En dat ruim voor september nu het nog lekker warm is.
Ook 'weggaan' is mooi. Vele malen gebruikt in een preek, net als de eerste uit de bundel 'Al die mooie beloften'. Zo hevig aanwezig als de afwezigen kunnen zijn. Mooi in die bundel is de beschrijving van het ontstaan van een gedicht. Kopland kon er eindeloos aan 'prutsen'. Gisteravond een interview met hem bekeken. Bijzondere man was het. Er zat nog zoveel achter zijn woorden, dat idee had ik altijd.
Maar de mooiste is toch wel het titelgedicht van de bundel 'Een lege plek om te blijven':

Ga nu maar liggen liefste in de tuin,
de lege plekken in het hoge gras, ik heb
altijd gewild dat ik dat was, een lege
plek voor iemand om te blijven.

Zo is het. Al had ik ook graag nog iets geschreven over zijn 'brief' aan Herman de Coninck, 'kaart van een Grieks eiland'.  Bijvoorbeeld:

Waar hadden we het over, waar
waren we gebleven, zonder de dood te verwachten
schrijf je geen poezie, daar waren we
het hartroerend over eens,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten