Heb geprobeerd een zo discreet mogelijke foto daarvan te nemen. Ik vind het resultaat aardig gelukt.
Ik vind mijn oude nachthemd er ook wel leuk opstaan zo ;-)
Voor de duidelijkheid: de plakker links is van de pomp; rechts is van de 24-uurs bloeduikermeter, de Ipro in vaktaal.
Zo'n ding draag je een aantal dagen, zolang je het volhoudt en er geen bloeding optreedt. Daarna kan een diabetes verpleegkundige hem 'uitlezen', zoals dat zo mooi heet en krijg je een helder overzicht van alle bloeduikers de afgelopen dagen. Prachtig instrument. Hopelijk kunnen ze op den duur links en rechts in één apparaat verenigen. Dan hoef je zelf niet meer na te denken wat je moet doen bij welke bloeduiker.
Ik was een aantal weken geleden op bezoek met onze vriendin Nanny bij haar familie in Rhoon. Haar neef, Henk Veeze, is de oprichter van Diabeter. In zijn diabeter-centra (er zijn er al drie in Nederland) begeleidt hij met name (jonge) kinderen en doet dat op zo'n manier dat ze complicatie-vrij op kunnen groeien. Zijn visie is: de basale toediening van insuline moet zo laag mogelijk en bij het eten van koolhydraten moet er juist flink gebolust worden. Dat komt veel meer overeen met de 'normale' gang van zaken in een menselijk lichaam.
De manier waarop ik nu mijn diabetes instel, leidt vaak tot meer hypo's. Dat betekent dat je telkens weer extra eet en groeit, dikker wordt. Omdat ik zo streng mogelijk met eten omga (HA!), dus het snoepen zoveel mogelijk beperk, valt de groei bij mij nog wel mee. Maar één kilo in al die tijd. Maar toch - de hypo's zijn wel flink toegenomen.
Wat Henk Veeze ook zo mooi vertelde: wij geven met die insuline-pomp alleen maar gas, maar je kunt er ook mee remmen! Er zit nl. een knop op waarmee je de basale stand gedurende een gewenste periode kunt aanpassen aan je bewegingen, dus halvereren bijv. als je gaat sporten. Het is duidelijk dat ik daar meer mee moet doen, want gistermiddag had ik een hypo kunnen voorkomen - ik had voor het wandelen over het terrein van de Prinsenstichting een eenheid extra gegeven, terwijl ik in actie kwam. Met het resultaat: een 3,3 voor het eten! Volgende keer dus de tijdelijke basale stand inschakelen.
Henk heeft op grond van een paar dagen bloedsuiker-overzicht een advies gegeven. Daar begreep ik lang niet alles van, dus dat heb ik gisteren met Belinda, mijn diabetes verpleegkundige, doorgenomen. Omdat mijn internist er niet was, hebben we bedacht nog even op de oude voet door te gaan, dus met de hogere basale waarden en dat later - in overleg met de internist - aan te passen. Belinda heeft me heel veel uitgelegd over hoe je kunt uitrekenen wat je aan eenheden nodig hebt gezien je insuline-gevoeligheid (die Henk al had berekend). Dat ga ik vanaf vandaag toepassen.
Bij het ontbijt heb ik voor elke 3 KH 1 eenheid insuline nodig; in de middag voor elke 6 KH 1 eenheid en in de avond voor elke 7,5 KH 1 eenheid.
Dus als ik iedere ochtend een lekker beschuitje met kaas en 2 bekers koffie met opgeklopte melk nuttig, dan heb ik bij die 12 koolhydraten 4 eenheden insuline nodig.
Voor tussendoortjes geldt: Als ik tussen 0 en 6 uur (bijv. bij het verlaten van de disco!) nog een patatje wil, dan moet ik voor iedere 15 KH 1 eenheid insuline toedienen. Dat zal weinig gebeuren!
Maar overdag geldt: tussen 6 en 10 uur heb ik voor iedere 10 KH 1 eenheid insuline nodig en van 10 tot 24 uur voor iedere 15 KH 1 eenheid.
Rekenen was nooit mijn sterkste kant, maar ik moet er mijn best maar voor doen. Als kind was ik gek op het verhaal van Professor Zegellak en Lodewijk Losbol van Daan Zonderland. Het is een wonderlijk verhaal, maar wat ik het mooiste vond was dat die professor Zegellak voor ieder probleem enorme berekeningen maakte, compleet met staartdelingen en wiskundige formules. Ergens in het boek staat dat hij een heel strand vol kladdert met zulke berekeningen. Die manier van rekenen zag er vrolijk uit:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten