A crowd of people

Vanavond voor de derde keer gekeken naar artsen in gesprek met Coen Verbraak in het programma 'Kijken in de ziel', toegespitst op artsen. Ik geniet ontzettend van deze programma's op Nederland 2 en via Uitzending gemist in te halen. Ik vind het vooral geweldig om de artsen in al hun kwetsbaarheid te horen spreken over het vak en de mensen die ze tegenkwamen, de 'gevallen' die indruk maakten. Andersom ben ik ook nogal wat artsen tegengekomen in de 42 jaar diabetes. Er waren een paar slechte bij, zoals die oogarts in het Slotervaart in 1990, die zonder enige inleiding mijn oog begon te laseren, waarna ik flauwviel van angst - denkend dat één verkeerde beweging met mijn oog onmiddellijk blindheid zou betekenen. Nadat ik bijgekomen was, wilde hij verder gaan. Daar kwam niets van in. Mijn toenmalige man René zei: "Hier ga je niet meer heen. Deze is alleen arts geworden vanwege de centen." Daarna vond ik Désirée vd Feltz als oogarts en heb nooit meer een ander gewild!
Gekscherend roep ik weleens dat ik bijna alle afdelingen in een ziekenhuis gehad heb. Het is inderdaad wel een indrukwekkende lijst die ik in de loop der jaren afgelopen heb: cardiologie, chirurgie (kaak- en kinderchirurgie), dermatologie, gynaecologie, intensive care, interne geneeskunde, neurologie, oogheelkunde, orthopedie, psychiatrie, urologie en verloskunde. Met anderen heb ik geriatrie, kindergeneeskunde, kinderchirurgie en KNO bezocht, zoals ook de diabetes verpleegkundige en dietiste. Het laboratorium kent mij, evenals fysiotherapie, radiologie en reumatologie.  Dus in feite heb ik alles gehad, behalve de gipskamer en de longafdeling. Daar ben ik weer te vroeg voor gestopt met roken, godzijdank!

Neil Young zingt in 'On the beach': I need a crowd of people, but I can't face 'm day to day.
Zo heb ik dat altijd gevoeld. Al die medici en para-medici die nodig zijn om de diabetes onder controle te houden - het wordt weleens wat veel. Maar aan de andere kant: toch is het heerlijk dat al die mensen zo gedreven met hun eigen vak bezig zijn en daarvan het beste aan je willen geven. Zoals ik dat ook probeer met mijn vak.
Hier een mooi overzicht van mijn 'crowd of people':

Hoe het met de bloedsuikers gaat? Mmmmmm, zoals Remco Campert schrijft:
Daarover een volgende keer
mondeling meer.

Terwijl de veestapel en de kinderen thuis blijven, gaan Marinus en ik oude vrienden van hem uit de tijd van Schotland bezoeken in Witten, het Ruhrgebied. We verheugen ons erop!