Het was me het dagje wel!
Vanmorgen was ik uitgenodigd door de Elthetogemeente in Alblasserdam om een fris verhaal te komen vertellen over vrijzinnigheid. Toen ik die opdracht kreeg, schoot mij meteen het verhaal te binnen van Bunyan: Pilgrim's progress. Dat heb ik omgevormd naar een vrijzinnige pelgrim op reis door de wereld van geloof en levensbeschouwing. Ik was er al enige weken mee bezig in mijn hoofd en had er grote verwachtingen van, zelfs met plaatjes erbij. Maar de praktijk is altijd weerbarstig en er was te weinig tijd naar mijn smaak om het recht te doen. Pas toen Marinus gisteravond zei dat het goed was, kon ik met een gerust hart gaan slapen. Dan maar zonder powerpoint, dus zonder plaatjes.
En toen gingen we op weg naar het zuiden. We stuiten al snel op een afsluiting van de A27, dus liepen vast in Lexmond. In plaats dat ik gewoon doorreed door Lakerveld naar Meerkerk, Arkel en Gorinchem, liet ik me van de wijs brengen door de borden en de tomtom en reed de verkeerde kant uit. Terug naar Vianen en daarna weer Lexmond en daarna stug doorrijden door Lakerveld, Meerkerk, Arkel en Gorinchem om eindelijk op de A15 uit te komen. Ondertussen gaf de tomtom aan dat we 12 over 11 zouden aankomen (zomertijd) en riep hij om de haverklap dat we toch echt af moesten slaan. Het telefoonnummer van de kerk lag achterin in de auto en zo ook mijn mobiele telefoon. Stoppen was geen optie - dan werd het nog later. . .
Natuurlijk is dit de beste manier om als spreker in een zaal binnen te komen, aldus Godfried Bomans. Die ging altijd expres een trein te vroeg om het onthutste ontvangstcomité vanachter de ramen van de stationsrestauratie gade te slaan als de spreker (hij dus) niet op de afgesproken tijd uit de trein stapte. En het mooiste was, volgens Bomans, om met wapperende panden door het middenpad op het sprekersgestoelte af te snellen. Dan pas word je pas echt gewaardeerd als spreker!
Maar ik vond het toch vervelend.
Het verhaal viel goed gelukkig; er waren zeer positieve reacties, plus een leuke paneldiscussie naderhand. Het oude schoolmaatje van mijn vader, Jan Schouwink, was ook te gast en daar hebben Marinus en ik tijdens de pauze gezellig mee gepraat.
Met een blij gevoel verlieten we Alblasserdam en gingen op weg naar Bavel. Daar zat iemand te wachten op een artikel dat ik via marktplaats had verkocht. Mooi plekje, Bavel! Prachtige huizen, veel ruimte. Toen dat akkefietje weer goed afgehandeld was belden we de oom van Marinus in Breda om te kijken of hij en zijn vrouw ons bezoek op prijs zouden stellen. We waren om twee uur welkom.
Eerst een broodje eten in Breda, dachten we. Makkelijker gedacht dan gedaan. We kwamen - dankzij mr Tomtom - supersnel terecht op de grote markt en konden goed parkeren. Maar het eetcafé dat we uitkozen was niet berekend op mensen die graag binnen drie kwartier een simpel drankje en een simpel belegd broodje willen nuttigen. Wat een drama. Het personeel was absoluut niet geschikt of goed ingewerkt. En terwijl vele lunchgasten verstoken bleven van hun eenvoudige hapjes, liep de tent ondertussen vol met zo'n 40 gasten voor een High Tea. We hebben de thee en jus d'orange afgerekend, scoorden een vietnamese loempia bij de parkeerplek en reden snel naar oom Jan en tante Annie.
En toen weer terug naar Noord-Holland, maar niet via de A27. Hoe vaak een tomtom niet probeert je toch van de goede weg af te brengen . . . . Christen had het volgens mij makkelijker tijdens zijn reis naar de hemelse stad, dan wij vandaag onderweg van en naar . . .
Genoeg kilometers gemaakt dit weekend, echt een roadmovie-weekend.
Oh ja, de bloedsuikers: veeeeeeel beter dan gisteren. Ik had dus geen teststrips mij me, maar heb op gevoel gewerkt en dat pakte gunstig uit. 8,8 zojuist. Hehe, ik kan het wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten