Outside of this (and inside of that)

Ik kreeg eergisteren al uitslag van het onderzoek van mijn darmen en nog een uitslag van mijn C-peptiden. Het aantal aanwezige C-peptiden in het bloed geven een aanwijzing of de eilandjes van Langerhans in de alvleesklier nog zelf insuline produceren of niet meer. Zoals wikipedia zo mooi zegt: C-peptide is een maat voor de endogene (lees eigen) insulineproductie. Is er nog sprake van enige activiteit op de eilanden dan zit het gehalte in je bloed tussen ongeveer 175 en 670. Bij mij was het 80. Nee dus - mijn inwendige eilandengroepje is doods en verlaten. Het ziet er zo uit:

 

 

Geen leven meer. Toch een raar idee, want ik heb jaren lang het idee gehad dat er nog wel productie was. Het is of ik afscheid moet nemen van vrienden van wie ik niet wist dat ze overleden waren.

 

Het goede nieuws was dat mijn darmen volkomen gezond zijn. Geen uitstulpingen of vernauwingen, wat meestal wel het geval is bij mensen boven de 40. Dat is mooi om te horen. Alleen neemt het de klachten niet weg, maar die zijn dus te wijten aan een combinatie van een spastische darm en vooral neuropathie. Dat betekent dat ik goed op mijn voeding moet (blijven) letten.

 

Na al die informatie over het inwendige en als een saluut aan mijn verdwenen vrienden op de eilanden van Langerhans lijkt het mij niet meer dan gepast om een mooi lied van Jon en Vangelis van stal te halen. Vangelis kon niet met de popgroep Yes werken, maar wel met de zanger en gitarist van Yes,  Jon Anderson. Uit hun samenwerking ontstonden een aantal prachtige liederen, waaronder Friends of mr Cairo en State of Independance, dat pas met Donna Summer beroemd werd. Maar de volgende plaat vind ik niet alleen ontroerend maar ook prachtig toepasselijk i.v.m. mijn eilandengroep en het verdere inwendige: Outside of this and inside of that.....

http://www.youtube.com/watch?v=_HRNemJ9S7c

Met de prachtige cryptische tekst:

I was there and then and then
You were there and then and then
We were there the beginning of time