Inmiddels twee weken de sensor naast de pomp.
Met ups en downs, letterlijk en figuurlijk!
Twee keer heb ik de sensor al verplaatst (dat moet na elke 6 dagen) en beide keren ging het flink mis. De eerst keer omdat ik niet had begrepen de nieuwe sensor te moeten koppelen. En net die dag dat hij verplaatst was, gingen Marinus en ik de uitnodigingen rondbrengen voor mijn afscheid van de kerk op 23 november. Alarm onderweg. En ineens: einde sensor. Hoezo: einde sensor? Ik heb hem toch net nieuw geplaatst? Nou ja, om een lang verhaal kort te maken: het kwam goed dankzij Liesbeth van Medtronic.
De tweede verplaatsing van de sensor ging fout doordat het supperdunne naaldje bij het inbrengen meteen plat ging. Tweede setje met sensor gepakt: dat ging goed, totdat einde van de middag de sensor aangaf dat ik een ernstige hypo had en bleef houden - hetgeen niet het geval was. 'Kallibratiefout,' riep de sensor. 'Nee, jij zit fout,' riep ik. Dus hij gaf het na een uur of twee op en dan maar weer een nieuwe sensor geplaatst, die tot op heden goed loopt.
Vanmorgen werd ik wakker uit een drukke droom, waarin ik met een groep onderweg was en foto's wilde nemen van adembenemende uitzichten, maar telkens gestoord werd door alarmen van mijn camera. Mijn camera bepaalde mijn doen en laten: ik moest enquetes invullen, ongewenste instellingen wegklikken en tussen de vele alarmen door begon er ineens een voetbalwedstrijd op het scherm . . . Om gek van te worden.
Heb net de gegegevens van mijn pomp (waarin dus de gegevens opgeslagen zijn van de sensor) doorgegeven aan Belinda, mijn diabetesverpleegkundige via het computerprogramma van Carelink. En ik heb zelf ook even gekeken hoe de uitslagen waren. Het zag er 'swingend' uit en die ''swing'moet er uit de komende tijd.
Hier een foto van de platte naald:
En een foto van de prachtige grafiek van de afgelopen periode:
Voor alle duidelijkheid: mijn bloedsuikers moeten dus binnen de groene zone blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten