Sensorfout.
Oei, wat is dát nou weer?
Bed uit en proberen snel in het boekje op te zoeken wat dit betekent en vooral: wat ik er aan kan doen.
Viel nog niet mee.
Maar uiteindelijk lukte het en daar stond het: Oorzaak: het sensorsignaal ligt te hoog of te laag . . .
Jaaaa . . . . en dan?
Onder actie las ik: 1. Bevestig alarm (ESC, ACT)
Dat had ik al gedaan en daarna ging hij weer af.
2. Als het alarm zich opnieuw voordoet, controleer dan het systeem met de teststekker (zie gebruiksaanwijzing).
De teststekker kon ik vrij snel vinden, de gebruiksaanwijzing niet.
Dus ik bracht de teststekker aan
en wachtte even, maar wist niet waarop.
Dus toen maar de zender opgelaten.
En dat ging snel, maar ik vertrouwde het niet.
Was bang dat hiermee de problemen niet opgelost zouden zijn en ik weer wakker gepiept zou worden, terwijl ik de laatste dagen extra slaap nodig heb.
Dus de sensor maar uit gezet en weer verder gaan slapen.
Vanmorgen met frisse moed een nieuwe sensor ingebracht, nadat ik de prikplaats voor de pomp ook verwisseld had.
Krijg ik bij de eerste poging meteen een bloedbadje:
lekker op de nuchtere maag!
Drie dagen eerder dan gepland heeft de sensor het dus weer opgegeven.
Maar voor de rest mag ik niet mopperen: de bloedsuikers zijn aanzienlijk aan het verbeteren dankzij deze sensor en het is ook heerlijk om veel minder afhankelijk te zijn van bloedsuikers via vingerprikken.
Misschien kan ik dan ook weer pianospelen zonder pijn.
Wordt vervolgd . . .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten