dr bibber

Afgelopen week bleek wel dat die Advent en Kersttijd altijd erg druk is voor me. Ik had  al 6 dagen de pomp op dezelfde plek zitten. Gewoon vergeten. Overigens was er geen ontsteking te zien!

Groot nieuws was afgelopen week dat mijn zusje Wendelmoet (ja, ja, ze is 42, maar blijft mijn 11-jaar jongere zusje) in verwachting is en nog wel van een tweeling! Dat was het heugelijke nieuws waar ik de afgelopen weken mee rondliep zonder dat uitgebreid met iedereen te kunnen delen.
De hele familie is razend enthousiast en het is extra fijn om elkaar nu te gaan ontmoeten, begin van het nieuwe jaar en het nieuwe leven. Wat een geluk na tien jaar telkens verdriet en hoop.

Vanmorgen had ik al gepland mijn inmiddels bekende dr Bibber preek te houden. Dat is één van de oudste kerstpreken die ik heb. Over een spel dat Wendelmoet zo graag wilde hebben voor Sinterklaas toen ze 7 jaar was. Ze kreeg het op zaterdagavond, maar  er zaten geen batterijen bij. Dat was in de tijd voor verruiming van de winkelopeningstijdenwet  en voor het tijdperk van oplaadbare batterijen. Wat een frustratie om iets te krijgen waar je vervolgens niets mee kan. De preek gaat verder over teleurgestelde verwachtingen en van je geloof afvallen. En over ons moeder Ike die vaak voor zichzelf een kado kocht om haar eigen verwachting uit te laten komen. Dat merkten wij altijd meteen als ze begon met uitpakken. Dan kwam er zo'n zinnetje als: "Oh, Sinterklaas, dat u dááraan heeft gedacht". Maar wij wisten beter: daar had Sinterklaas helemaal niet aan gedacht, vanwaar mijn moeders ingreep. De preek had als mooie slotconclusie dat geloven zelf een vorm is van batterijen opladen.
Niet uitgekomen verwachtingen en pijnlijk oud-zeer een plek geven en je zegeningen tellen.
Dat gaan we doen!