En toen werd het heel stil.
Ik heb ook inderdaad de benen genomen, want verhuisde van Purmerend naar Amsterdam. Een overstap die onze stoutste verwachtingen overtrof. Na 25 jaar Purmerend heerlijk weer terug in Amsterdam waar ik in 1982 vanuit het ouderlijk huis naar toe vertrok en tot 1992 woonde. In Purmerend heb ik gestudeerd, gewerkt, kinderen gekregen, gescheiden, opnieuw getrouwd, nog harder gewerkt tot het januari 2013 niet meer ging. Afgekeurd, verhuisd naar een flat waar we erg geleden hebben onder geluidsoverlast van de bovenburen, gezocht naar een ander huis en gestuit op een prachtig project van de Lutherse diaconie in hartje Bos en Lommer: de ombouw van een kerk tot een hof, een woongemeenschap waar wij inmiddels al bijna 3 jaar deel van uitmaken. In een apart verhaal vertel ik meer over onze Augustanahof.
Nu meer over mijn ziekte, want dat proces heeft uiteraard niet stil gestaan.
Nog steeds 'draai ik' op de 640G die ik mei 2015 introduceerde. Inmiddels ben ik bijna 8 jaar aan de pomp en sinds een paar jaar aan de sensor. De gemiddelde bloedsuikers zijn aanmerkelijk verbeterd, maar toch zijn er nog steeds bizarre uitschieters, met name naar boven, die maar met heel veel moeite naar beneden te krijgen zijn. Sinds enige tijd gebruik ik dan ook een nieuwe insuline: Fiasp, die nog sneller werkt dan Novorapid. Het scheelt in de snelheid van suikerdalingen naar mijn idee niet veel, maar toch. Dat maakt dat het beeld van 24 uur bloedsuikers er soms uitziet als een puntige bergketen:
Terwijl ik zo graag een strakke rechte lijn zou hebben zoals deze op de foto linksonder:
Maar dan rond de 7,4 - de zeer gewenste normo-glycemie (de glycemische norm), zoals dat vroeger werd genoemd, zie foto rechtsboven. Overigens zakte ik na de 7,4 na bezoek aan de kaakchirurg, de trombosedienst en de apotheek weer af naar 3,9, terwijl ik wel een boterham gegeten had onderweg.
Maar goed, zo is het dus.
Maar nu komt het: binnenkort krijg ik een nieuwe pomp: de Minimed 670G. In feite klopt het niet dat ik de 7,4 een normo-glycemie noemde, want met mijn huidige pomp is dat 6,4 (vandaar de naam 640G) en het nieuwe streefgetal van de bloedsuiker wordt dus 0,3 punten hoger: 6,7.
De nieuwe pomp is revolutionair te noemen, een opmaat naar een kunstmatige alvleesklier, zoals die wordt ontwikkeld door Robin Koops.
Met de 670G van Medtronic gaat de pomp in nauwe samenwerking met de sensor insuline toedienen, zonder dat je er zelf op hoeft te letten. Dat is althans de bedoeling. Het lijkt een beetje op een zelfrijdende auto, waar ik mijn bedenkingen bij heb. Die heb ik ook wat betreft de nieuwe pomp, hoewel die zeer geprezen wordt, juist door mensen die net als ik veel uitschieters naar boven hebben.
Maar nu komt het opnieuw: op veel momenten werkt mijn sensor niet goed. Hij slaat of niet aan of zit er behoorlijk naast. Twee voorbeelden hieronder: op de linker foto zie je hoe hij een soort heuvellandschap aangeeft, waaruit je kunt opmaken dat de sensor niet adequaat reageert, dus niet goed werkt. Op de rechter foto's zie je dat hij 8,3 aangeeft met daling, terwijl de bloedsuiker op dat moment 11 is. Gelukkig merk je al kort nadat je een sensor aanbrengt of hij wel of niet goed werkt.
Om helemaal blind te moeten varen op de sensor geeft mij het gevoel te moeten gaan zitten in een zelfrijdende auto met een blinddoek om.
Maar toch ben ik wel heel erg gemotiveerd om die nieuwe pomp te gaan gebruiken. Juist omdat die uitschieters naar boven door mij nauwelijks goed te reguleren zijn. Ondanks mijn scepsis kijk ik dus zeker uit naar de nieuwe pomp. Waarover een volgende keer meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten