dinsdag 25 augustus 2015

Sensor makes sense

Vanmorgen was ik bij mijn zeer gewaardeerde diabetesverpleegkundige Belinda. Afgezien van het feit dat we heerlijk gelachen hebben, zijn we ook seer serieus aan het werk geweest om alle gegevens door te nemen en door te spreken.
En wat ik niet verwacht had: het resultaat van een sensor en pomp dragen was wéér verder verbeterd. Had ik voorheen meestal een Hba1c (gemiddeld bloedsuiker) van 86 mmol/ml (in oude termen 10,0 %) en zat ik de vorige keer op 64 mmol/ml (8,0%), nu was ik weer gezakt naar 58 mmol/ml (7,5%)!
Geweldig goed!
Volgende Belinda ben ik bijna normaal ;-)

Bovendien was de gemiddelde lijn (de dikke stippellijn met witte achtergrond) heel stabiel en gaf een duidelijk patroon aan en welke momenten op de dag verbetering behoeven.

 
 
Daar hebben we weer enige berekeningen op gemaakt:
 
 
 
en we kwamen samen, dankzij zeer scherpe observaties tot conclusies die nog wel evidence based  moeten worden!
 




Ik ben er blij mee, met deze zorg en aandacht en het sterkt mijn vertrouwen dat ik toch niet met de kraan open aan het dweilen ben.

Ik heb inmiddels als een aantal dingen door.

Ten eerste dat veel van mijn ontregelingen kwamen (soms nog komen) door te snel resultaat willen boeken. Met name bij het omhoog gaan van de bloedsuiker, levert iets langer wachten meer op dan blijven bijspuiten. Daarvan ga je meestal een flinke jojo in.

Ten tweede merk ik dat de weersomstandigheden en/of stress niet zoveel invloed hebben als ik altijd dacht. De grootste invloed heeft het feit dat je goed koolhydraten moet berekenen (op pakken kijken, delen of vermenigvuldigen of voedsel wegen zelfs) en je insuline daar op afstemt.
Ik ben erg blij met de zgn. boluswizard van mijn pomp. Tegenwoordig hoef ik alleen maar op het schermpje van de pomp te kijken, zie het suikergehalte dat mijn sensor meet, voeg dat in, voeg het aantal koolhydraten in en de pomp berekent hoeveel insuline ik nodig heb en spuit dat, als ik opdracht geef, vervolgens in.
Simpeler kan het niet.
Als je tenminste niet koolhydraten verwart met grammen, zoals een grootvader overkwam met zijn kleinkind. Toen ging het even goed mis. Na dat incident hebben ze ook een maximum aan bolussen in gesteld.

Ook kom ik er langzamerhand achter dat ik héél gevoelig ben voor insuline, nog steeds en gelukkig maar. Ik heb niet zoveel nodig. Basaal sta ik nu op 17,7 en voor de maaltijden voeg ik dan nog eens 15 eenheden toe. Totaal gebruik ik gemiddeld 32 eenheden per dag. Komt natuurlijk ook omdat ik niet zoveel koolhydraten eet.

Nog een punt waar ik de laatste tijd achter kom: ik merk dat de pijn in de handen en voeten minder wordt door de lagere bloedsuikers. Zodra ik boven de 15 kom, neemt die pijn weer toe. Binnenkort zal ik iets meer schrijven over de pijnstillers die ik nu gebruik tegen de neuropatische pijn.

Weer een dagje diabetes-studie achter de rug. Verder schrijven aan mijn kookboekje dat binnenkort uitkomt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten