Zero: no tolerance

Paar weken geleden dacht ik: nu begint het echt vervelend te worden: complicaties door diabetes.
Tot nog toe was het te doen.
Afgezien van de ogen waarin vorig jaar oedeemvorming ontstond.
Ik dacht dat autorijden voorbij zou zijn, maar het viel mee.
Pfff.

Nu waren de darmen aan de beurt. Een hels lawaai ontstond enige tijd na het avondeten.
En lag ik net te slapen, moest ik vanaf 1 uur ieder uur het bed uit spurten naar het toilet, nacht na nacht. 
Daar zal je 't hebben, dacht ik: de autonome neuropathie slaat toe en daar is niks aan te doen.

Maar ineens ging het lampje branden.

In mijn middelbare schooltijd had ik ook veel last van de darmen.
Dat was toen te wijten aan het gebruik van zoetmiddelen.
Sinds ik de alcohol laat staan ben ik Zero limonades gaan drinken.
En dat met grote graagte, want het spul is heerlijk.
Maar het heeft dus nare consequenties.
Onmiddellijk gestopt.
Vrijwel meteen resultaat!
Zero: no tolerance. Jammer maar helaas.
Gewoon water dan maar weer. 
Pfff.